کمال انسان و کمال موجودات عالم طبع به این است که در همین زمان معلوم و اجل محدود که برای آنها مقدر شده است خود را کامل کنند.

نمی توانند از دایره این زمان پا بیرون نهند و بر اجل خود پیشی گیرند و یا آن را تمدید نموده و به تاخیر اندازند.

هیچ گاه موجودات مادی و طبعی که دارای ماده و طبع هستند نمی توانند از این قانون کلی خارج شده و زوال و فنا و محدودیت اجل و

زمان زندگی خود را تبدیل به بقاء و دوام و استمرار و ابدیت بنمایند.

این حقیقت صریحا از آیات قرآن کریم استفاده می شود و در خصوص انسان می فرماید :

« وَلِکُلِّ اُمَّةٍ اَجَلَ فَاِذَا جَاء اَجَلُهُم لا یَستَاخِرُونَ سَاعَةً وَلا یَستَقدِمُونَ »

« برای هر گروه و جمعیتی اجلی است ، چون زمان اجل آنها برسد و اجل آنان را دریابد ،

نمی توانند زمان آن را به عقب ببرند یا به جلو بیاورند. »

و این آیه که :

« مَّا تَسبِقُ مِن اُمَّةٍ اَجَلَها وَ مَا یَستَاخِرُونَ »

« هیچ امت و گروهی نمی توانند از اجل خود پیشی گیرند و نمی توانند اجل خود را به تاخیر اندازند. »

مسئله مرگ از مسائل مشکل به شمار می رود. افراد بشر زحمت ها کشیده ، رنج ها برده اند که بتوانند زندگی در دنیا را جاودان کنند ، مسئله

مرگ را حل نموده و این مشکل را از میان بردارند ؛ ولی هیچ کس موفق نشده است.

قدرتمندترین سلاطین ، بزرگان ، علماء و دانشمندان ، حکماء و فیلسوفان و متفکران در طی قرن های گذشته با تمام قوای مادی

و معنوی و فکری کوشیده اند

و تمام همت و نیروی خود  را مصرف نمودند بلکه بتوانند این معما و معضل را حل کنند تا بشر بتواند در دنیا دائما زیست کند و

در انتظار وحشتناک مرگ نباشد ولی نشد.

حضرت امیر المومنین  در همان ایامی که ضربت خورده بودند در ضمن خطبه ای می فرمایند :

ای مردم ! تمام افراد بشر در زندگی خود برخورد می کنند با چیزی که از آن فرار می کرده اند که همان مرگ است.

و اجل و مدت زندگی همان زمانی است که نفس او را به مرگ سوق می دهد و رهبری می کند و فرار از آن عین برخورد و رسیدن به آن است .

چه روزها گذشت که من درصدد جستجو و تفحص از حقیقت بروز این واقعه بودم ولی خداوند آن را به اراده جدّیّه خود مخفی داشت ،

هیهات ! این دانشی است که در خزانه ی علم الهی مخفی است.