ابتدای راه برهوت
به هر حال ان شب هم سپری شد و سپده ی صبح دمید افتاب بالا امد و ژاله های بامدادی در برابر پرتو تیزش به سرعت دور می شدند  صحنه ی روز قبل نبود وقتی با دقت نگاه کردم خود را در بیابانی بی ابتدا و بی انتها دیدم به رفتار گفتم اینجا کجاست؟گفت:اینجا ابتدای سفر ما به سوی سرزمین برهوت در وادی یمن است مجرمان و مفسدان و جنایتکاران و گناهکاران از اینجا حرکت می کنند گفتم:برهوت کجاست؟رفتار گفت بیابانی است که گناهکاران در عالم برزخ تا روز قیامت روزها را در انجا به سر می برند و منزلگاه انان خواهد بود و شب ها را به شما اجازه می دهند تا به قبرستانی که اجساد در ان دفن شده اند بروید و وضعیت جنازه ها را مشاهده کنید و در این هنگام عذاب های زیادی از جمله گرمای طاقت فرسا تشنگی طاقت فرسا حمله ی جانوران و پذیرایی با گرزهای اتشین متوجه من شد
مراسم شب هفت
به رفتار گفتم:دیگر طاقت ندارم مدتی در اینجا استراحت کنیم رفتار گفت این فکر خوبیست و بدان که امروز روز پنج شنبه است و تو می توانی بعد از ظهر به خانه ات بر گردی و اهل و عیال و خویشاوندانت را ببینی شاید خویشان و دوستانت برای تو فاتحه ای بخوانند یا صدقه و خیراتی به نیت تو بدهند گفتم صدقه و خیرات به چه دردی می خورد؟ گفت: ای احمق!این ها عذاب و شکنجه ی تو را کاهش می دهد و سلامتی و استراحت تو را بیشتر و راه را برای تو هموارتر می کند چند ساعتی که گذشت رفتار رو به من کرد و گفت:الان وقت ان است که به خانه ات باز گردی زیرا خانواده ات در حال برگزاری مراسم شب هفت تو می باشند من اول حرف او را باور نمی کردم تا اینکه او زنجیرهای پایم را باز کرد و من به پرواز در امدم چیزی نگذشت که روی شاخه ی درخت منزلمان فرود امدم و متوجه شدم خویشان و دوستان در جنب و جوش و رفت و امدند ان ها به فکر همه چیزبودند و تنها چیزی که در یادشان نبود من بودم انان فقط نگران این بودند که مبادا میهمانی به خوبی برگزار نشود و شرمنده و سر شکسته شوند با غروب افتاب میهمانان دسته دسته وارد منزل ما شدند و پس از صرف شام و میوه و چای و شربت یکی از انان اعلام فاتحه کرد و انان دسته جمعی فاتحه ای خواندند و یکی یکی با خداحافظی از اهل خانه منزل را ترک کردند و به سوی خانه های خود روانه شدند و من به زودی از خاطرشان رفتم.