با سلام و خسته نباشيد خدمت همه ي دوستان ميخواستم بگم ادمي همواره دنبال اسودگيست ايا ميشود ما اسوده باشيم و هميشه در اسودگي بمانيم؟
بالاخره بايد رخت ببنديم اگه در اين نشئه به کمال الهي و مقام عالي نفس ناطقه انساني که همان انسان کامل و اشرف مخلوقات است نرسيم موقع سکرات مرگ و شب اول قبر و برزخ و قيامت حتما خواهيم رسيد. ولي بياييد بيانديشيم که اين نشئه هيچ فرقي با اون دنيا ندارد و فقط فرق مردن و نمردن اين است که در بعد از مرگ ما به حقيقت اعمالمان پي مي بريم که نتيجه اي جز حسرت ندارد بيايد فکر کنيم اين دنيا اسان ترين راه را براي رسيدن به کمال انساني فراهم ميکند منتها ما بايد هميشه مثل همه ي اشيا تسبيح خدا گوييم و او را از ياد نبريم ما از مرگ مي ترسيم و اين به خاطر اعمالمان است نه به خاطر مردن پس :
شهريارا با خدا کن آشتي***گرچه جاي آشتي نگذاشتي
يسبح ما في السماوات و الارض.
الهي عاقبت چه خواهد شد و با ابد چه بايد کرد.
الهي چون در تو مي نگرم از آنچه خوانده ام شرم دارم.
الهي از نماز و روزه ام توبه کردم بحق اهل نماز و روزه ات توبه اين نا اهل رابپذير.
الهي بلطفت دنيا را از من گرفته اي بکرمت آخرت را هم از من بگير.
الهي همه از گناه توبه مي کنند حسين را از خودش توبه ده.
الهي هرچه دانستم نادانتر شدم بر نادانيم بيافزا.
الهي گرگ و پلنگ را رام توان کرد با نفس سرکش چه بايد کرد.